Dziecięca droga do dorosłości

Z publikacji dowiesz się:

• Czy bunt jest nieodłączną cechą dorastania?
• Jakie „ryzykowne zachowania” mogą towarzyszyć dorastaniu?
• Jak hormony wpływają na proces dorastania?
• Dlaczego lęki i depresja mogą pojawić się w okresie dojrzewania?
• Jak rodzice mogą sobie radzić z buntem nastolatka?
• Jak rozmawiać z dorastającym dzieckiem, by znaleźć wspólną płaszczyznę porozumienia?
• Dlaczego pozwolić dziecku popełniać błędy?
• Jak pomóc dziecku zrozumieć swoje uczucia i potrzeby? 
• Jak udogodnienia technologiczne wpływają na proces dorastania?

Dorastanie może być trudne zarówno dla dziecka, jak i jego rodziców. Młoda osoba, wkraczając w dorosłe życie, musi mierzyć się z nowymi odczuciami i sytuacjami, a na dodatek poszukuje swojego miejsca, w którym będzie czuła się akceptowana. Z kolei rodzice stają w obliczu nowych zachowań dziecka, które wywracają dotąd uporządkowany świat do góry nogami. Autorzy e-booka pragnęli pomóc obu stronom ułatwić płynne zaakceptowanie zmian i odnaleźć się w nowej rzeczywistości, dlatego poruszyli najbardziej kluczowe elementy, jakie towarzyszą dorastaniu i wskazali możliwe kierunki rozwiązywania trudności.

Spis treści

1. Młodość: burza i napór… 3
2. Uwaga! Nastolatek dojrzewa… 5
3. Wielki smutek młodych ludzi… 8
4. Perfekcyjni rodzice i ich dzieci… 10
5. Wychowanie… 15
6. Co było w szkole… 17
7. Miłość w czasach liceum… 19
8. Marzeniem wszystko się zaczyna… 21
9. Nie ma sklepów z przyjaciółmi… 27
10. Przed ekranem… 30
11. Dzieci presji… 32
12. Mamo, tato, to jest seks?... 37
13. Chłopiec czy chłopczyca?... 41
14. Smartfon zmienia emocje… 45

1. Młodość: burza i napór>

Młodość kojarzy się z okresem poszukiwań, brakiem pokory, nieodpowiedzialnością i burzą hormonów. Czy rzeczywiście zjawiska te są nieodłączną cechą dorastania? Dziś psychomity związane z okresem dorastania.

Młodzież odrzuca autorytety

Nie zawsze. Do odrzucenia przez młodzież autorytetu przyczyniają się niejednokrotnie sami rodzice. Dzieje się tak wtedy, gdy nie potrafią lub nie chcą rozmawiać ze swoimi dziećmi, nie znają ich problemów, narzucają im swoją wolę, nadmiernie wykorzystują władzę rodzicielską albo sami żyją niezgodnie z głoszonymi zasadami. Młodzi ludzie są dobrymi obserwatorami i poszukują tego, co ich zdaniem jest autentyczne, słuszne i trwałe.

Młodzi pragną wolności

Nie  wszyscy  w  takim  samym  stopniu  i  w  tych  samych  sytuacjach.  Okres  wkraczania w dorosłość ma przygotować młodego człowieka do samodzielnego życia. Znany psycholog E. Erikson nazywa ten etap delegowaniem przez wychowawców swojego autorytetu na dzieci. Polega to na stopniowym poszerzaniu pola samodzielności dorastającego dziecka wraz ze zwiększaniem jego osobistej odpowiedzialności i zaznaczaniem konieczności ponoszenia konsekwencji własnych decyzji. Młodzież nie tylko potrzebuje, ale wręcz oczekuje od dorosłych jasno określonych i konsekwentnych wymagań czy zasad postępowania. Jest w stanie zrozumieć i zaakceptować uzasadnione ograniczenia. Jeżeli takowych nie ma, czuje się osamotniona, zagubiona i pozostawiona samej sobie. Niewątpliwie jednak młodzi ludzie są wrażliwi na sposób egzekwowania wymagań i ograniczeń. Próby rygorystycznego i bezdyskusyjnego narzucania woli dorosłych traktowane bywają jako zamach na wolność i wówczas wywołują widoczny opór bądź paradoksalne umacnianie krytykowanych zachowań, co w psychologii opisywane jest jako zjawisko reaktancji lub efekt bumerangowy.

Młodość to czas buntu

Tak, znaczna większość dorastających buntuje się. Bunt ma różne oblicza i nie zawsze musi kojarzyć się z agresją i złem koniecznym. Bunt może burzyć i budować. Może być narzędziem walki o swoje prawa, ale też o prawa innych. Może być agresywną manifestacją i twórczą innowacją.