Siła przyjaźni

Z publikacji dowiesz się:

• Jak wygląda prawdziwa przyjaźń?
• Czy kobietę i mężczyznę może łączyć tylko przyjaźń?
• Czy przyjaźń może przerodzić się w coś więcej?
• Jakie cechy powinien przejawiać prawdziwy przyjaciel?
• Czy sam jesteś dobrym przyjacielem?
• Gdzie szukać prawdziwych i lojalnych przyjaciół?
• Co zrobić, gdy czujemy się samotni?
• Jakie są plusy i zagrożenia  „friends with benefits”?
• Czy matka może być przyjaciółką?
• Gdzie jest granica pomiędzy dobrą samotnością i złą samotnością?

Mimo bogatego życia towarzyskiego, często czujemy się samotni. Dlaczego? Bo pokaźna ilość kontaktów znajomych nie zastąpi tego jednego, najbardziej upragnionego – przyjaciela, który nas zrozumie, doceni lub bezinteresownie coś doradzi. Jak rozróżnić czy ktoś jest przyjacielem, czy może dobry znajomym lub kolegą? Czy można mieć tylko jednego, czy wielu prawdziwych przyjaciół? Co zrobić, by partner nie był zazdrosny o naszego przyjaciela lub sam nim został? Ten szeroko wątkowy temat analizują specjaliści różnych dziedzin w niniejszym opracowaniu, dzięki któremu być może uda Ci się dostrzec elementy prawdziwej przyjaźni w swoim otoczeniu.

Spis treści:

1. Przyjaciel na kliknięcie… 3

2. Przyjaźń zwana pożądaniem… 7

3. Przyjaźń przyjaźnią, ale to ja mam być lepszy… 13

4. Nie ma sklepów z przyjaciółmi… 16

5. Przyjaciel do wynajęcia… 19

6. Seks po przyjaźni… 23

7. Moja mama koleżanka… 26

8. Chorzy na samotność… 31

9. Na głodzie ludzi… 36

10. Wyjdź do ludzi… 42

11. Klucz do serc innych… 47

1. Przyjaciel na kliknięcie

Przyjaźń, znajomość z ludźmi przestała być tym, czym była kiedyś. Od dobrych, mocnych i stałych relacji wolimy dziś wielką liczbę przyjaciół na Facebooku. Takich, z którymi możemy szybko się „odprzyjaźnić”.

Robert Putnam w klasycznej pracy Samotna gra w kręgle rozkłada na czynniki pierwsze amerykańskie społeczeństwo, pytając o jego – że użyję socjologicznej terminologii – kapitał społeczny. Chodzi mu o zdolność, chęci i potrzeby współdziałania dla osiągnięcia społecznego celu. Wysoki kapitał społeczny można mierzyć uczestnictwem w wyborach, ale i we wspólnotach osiedlowych, sąsiedzkich kółkach zainteresowań, w liczbie inicjatyw oddolnych, ale również w stopniu zaufania, jakim darzymy innych ludzi.

W dobie społeczeństwa informacyjnego pytanie o kapitał społeczny – czy jest on wysoki, czy niski? – staje się pytaniem dość trudnym. Teoretycznie wydawałoby się, że nie jest on najgorszy – wystarczy spojrzeć na aktywność młodych ludzi na portalach społecznościowych. Bardzo wyraźnie widać tam wielką potrzebę dzielenia się każdą informacją, ba, każdym jej strzępem, każdym „lajkiem” z całym bez mała światem. Sporo jest też bardziej spektakularnych wydarzeń, w których ludzie, korzystając z nowoczesnych technologii komunikacyjnych, współdziałają ze sobą w imię wspólnego celu. Wspomnijmy choćby poparcie dla działań ruchu Anonymous, sprzeciw wobec ACTA czy głośny ruch „Occupy Wall Street”.

Tego typu przejawy istnienia silnego kapitału społecznego można by pewnie mnożyć, mnie jednak…. wydają się one dość nietrwałe. Choć spektakularne, bardzo szybko przemijają. Ot, tłum zrzeszył się dla osiągnięcia celu, po czym się rozpierzchnął. Sprawa stała się kolejnym drobnym rozdziałem w historii Internetu. Taka tymczasowość i nietrwałość wpisana w działania ludzi kojarzy się z innym zjawiskiem. Otóż niewykluczone, że stoimy w obliczu przedefiniowania pojęć znajomości i przyjaźni.