Najtrudniejszy pierwszy krok, czyli o miłości i zakochaniu

Z publikacji dowiesz się:

• Dlaczego w związku warto być sobą i otwarcie mówić co się czuje?
• Dlaczego rozpoznanie destrukcyjnego wzorca, modelu związku, jest tak ważne?
• Czego potrzebuje para, by budować, rozwijać i podtrzymywać relację miłosną?
• Czy więź z partnerem pomaga nam radzić sobie także z codziennym stresem?
• Czym jest kompleks wybawicielki?
• Czy miłość jest trudna i skomplikowana?
• Jak dostrzec niepokojące sygnały wysyłane przez partnera?
• Jak zbudować silny związek, który przetrwa sztormy i burze?
• Jak literatura piękna wpływa na nasze wyobrażenia o miłości?
• Czy miłość to pokrewna siostra szaleństwa?
• Jak odróżnić zakochanie się od miłości?
• Czy z miłości można się rozchorować?

Będąc w związku, ludzie pragną szczerości, poczucia bezpieczeństwa i swobody, która pozwoli im być sobą. Jednak często nim sobie na to pozwolimy, tworzymy obraz samych siebie, a to z kolei może prowadzić do budowania relacji na niepoprawnych i chwiejnych postawach. Specjaliści niniejszej pozycji podpowiadają, jak od samego początku stąpać po szczerym i stabilnym gruncie, który stanie się podwaliną czegoś trwałego lub uwypukli, że obiekt naszych westchnień, niekoniecznie podąża tą samą drogą co my.

Spis treści:

1. Bez ryzyka nie ma miłości… 3
2. Kompleks wybawicielki… 9
3. Niebezpieczne związki… 13
4. O miłości… 20
5. Dramat w Trójkącie… 22
6. Do zakochania jeden krok… 27
7. Ludzie mylą miłość… 32
8. Dzikość serca, szaleństwo umysłu… 37
9. Codziennie zakochani… 41
10. Ofiary kusicielki… 45
11. Kronika przypadków miłosnych… 49

Wielu z nas obawia się „opuścić gardę” i pokazać prawdziwą twarz nawet najbliższej osobie. Ale paradoksem miłości jest to, że jeśli nie podejmiemy tego ryzyka, nigdy się nie otworzymy i nie doświadczymy pełnej bliskości emocjonalnej, której wszyscy tak bardzo pragniemy – mówi prof. Sue Johnson.

Prof. Sue JohnSon jest psychologiem klinicznym, dyrektorką Instytutu Par i Rodzin w  Ottawie  i  Międzynarodowego  Centrum  Doskonalenia  Terapii  Par  Skoncentrowanej na Emocjach. Wykłada na University of Ottawa i na Alliant University w San Diego. Laureatka nagrody Amerykańskiego Stowarzyszenia Terapii Małżeńskiej i Rodzinnej za wkład w rozwój terapii par i rodzin. Autorka m.in. książek Przytul mnie i Love Sense. Paulina PaJąk: – „Chcę oliwną być gałązką podnieś mnie i leć/Tańcz mnie po miłości kres”… Dlaczego jako motto książki Przytul mnie wybrała Pani właśnie słowa leonarda Cohena?

Sue JohnSon: – To jedna z moich ulubionych piosenek o miłości. Uzmysławia, że zakochani  przypominają  parę  tańczących  na  linie  linoskoczków.  Kiedy  zaczyna  wiać  wiatr wątpliwości i lęków, para może spanikować i chwytać się siebie kurczowo albo szukać dla siebie osobno ratunku – wtedy lina rozkołysze się, co zwiększy niebezpieczeństwo upadku. Zakochani mogą jednak uniknąć katastrofy, jeśli dopasują wzajemnie swoje kroki i dostroją się emocjonalnie.

W miłości tańczymy przytuleni blisko albo odsunięci na odległość ramienia – ale zawsze razem. Wielu osobom łatwiej jest dostrzec to, jak na nie i na związek wpływa partner, niż zauważyć, w jaki sposób one same oddziałują na bliską osobę i relację. A zwykle obie strony są odpowiedzialne za problemy i za to, że ich miłosny taniec staje się coraz bardziej destrukcyjny. Na przykład, kiedy mąż zamyka się w sobie, żona czuje złość. Nie dostrzega jednak, że to jej gniew przeraża partnera i sprawia, że ten odsuwa się od niej.