Moje dziecko w szkole

Z publikacji dowiesz się:

• Jak skutecznie motywować dzieci?
• Jak pomóc dzieciom opanować materiał?
• Jakie tematy prócz szkoły warto poruszyć z dzieckiem?
• Jak sprawić, by dziecko nie poczuło się zniechęcone i sfrustrowane nauką?
• Kiedy udać się do logopedy i jak wspierać dziecko w walce z wadą wymowy?
• Jakie są najczęstsze przyczyny nieprawidłowej artykulacji?
• Jak technologia wpływa na rozwój dziecka?
• Co zrobić, by dziecko było radosne i szczęśliwe?
• Jak reagować, gdy dziecko się złości i ma problem z opanowaniem własnych emocji?
• Czym różnią się polskie szkoły od holenderskich?
• Jak rozpoznać dziecięcą depresję?
• Czym jest dysleksja i jak nad nią zapanować?
• Jak przygotować się do studiów i jak wykorzystać efektywnie czas przed studiami?
• Jak pomóc dziecku wybrać drogę kariery?

Opracowanie stanowi rodzicielski poradnik, który podpowie im jak najbardziej efektywnie wspierać swoje dziecko w procesie edukacji i jak unikać nieprawidłowego motywowania – np. poprzez porównywanie „z synem koleżanki”. Wskazuje alternatywy, które łatwo można dostosować do wieku, potrzeb i osobowości dziecka, dzięki czemu motywacja będzie skuteczna i długotrwała.

Spis treści:

1. Co robić, by dziecku chciało się chcieć?... 3
2. Człowiek co chce uczynić może… 9
3. Pomocnik jak się uczyć, aby się nauczyć… 12
4. Co było w szkole… 19
5. Psychologiczne gry uczniów… 21
6. Lizus z błaznem na imieninach… 23
7. Co można zrobić, by wyostrzyć umysł?... 25
8. Rower czy jowej… 32
9. Dziecko szczęśliwe jak Holender… 37
10. Kiedy dół staje się chorobą… 40
11. Matura i co dalej… 45
12. Dysleksja – mistrzyni paradoksów… 48

1. Co robić, by dziecku chciało się chcieć?

 

Jak skutecznie motywować dzieci? Proponujemy kilka sprawdzonych i zalecanych przez psychologów sposobów motywowania najmłodszych oraz sugerujemy, jakich metod powinno się unikać.

Rodzice i opiekunowie codziennie próbują zachęcać dzieci do wykonywania różnych czynności – mycia zębów, jedzenia, ubierania się, nauki, sprzątania. Nierzadko spotykają się z odmową, która przybiera postać zdecydowanego „NIE!”, albo nieco łagodniejszą: „nie chce mi się”, „później”, „to bez sensu”. Młodsze dzieci płaczą, krzyczą, tupią, starsze udają, że nie słyszą – każde wyraża swój opór tak, jak potrafi. Co zatem zrobić, by dzieciom „chciało się tak, jak im się nie chce”, najlepiej bez marudzenia i z uśmiechem na ustach? Za  podjęcie  i  kontynuację  działania  odpowiedzialna  jest  w  głównej  mierze  motywacja. W psychologii wyróżniamy motywację wewnętrzną i zewnętrzną. Pierwsza skłania do podejmowania i kontynuowania działania dla samej aktywności – „robię, bo chcę”.

Składnikami motywacji wewnętrznej są: świadomość i rozumienie własnych potrzeb, ocena istotności celu, umiejętność weryfikacji posiadanych kompetencji oraz możliwości uzyskania wsparcia. Druga zaś oznacza działanie pod wpływem poleceń, napomnień, zachęt płynących z otoczenia – „robię, bo muszę”. Motywacja zewnętrzna prowadzi do uzależniania oceny własnej osoby od zdania innych. Jeśli zależy nam, by dzieci czerpały radość z tego, co robią, by w przyszłości były asertywne, a jednocześnie otwarte na trudne wyzwania, rozwijajmy w nich motywację wewnętrzną. Dzięki niej bardziej świadomie, z większym zaangażowaniem i przyjemnością będą brać udział w różnych zajęciach, chętniej uczyć się odpowiedzialności, doświadczać dumy z sukcesu i radzić sobie z porażkami.

W całym procesie wychowywania najważniejsza jest dobra relacja z dziećmi, bazująca na szacunku, akceptacji i bezpieczeństwie. Kształtujemy ją już od pierwszych dni życia dziecka. Oto kilka dobrych praktyk, które pomogą rodzicom i opiekunom budować motywację wewnętrzną.