Agresja w komunikacji

Z publikacji dowiesz się:

• Dlaczego Internet sprzyja przemocy słownej?
• Jakie są formy przemocy werbalnej?
• Skąd się biorą agresywne zachowania?
• Gdzie jest granica między agresją a asertywnością?
• Jak odpowiednio reagować na zachowania agresywne?
• Czym jest molestowanie moralne i jak są jego konsekwencje zdrowotne?
• Jak udowodnić, że padłeś ofiarą przemocy w komunikacji?
• Jak nieświadomie nie stosować agresji w komunikacji?
• Czym jest agresja?
• Czym różni się agresja dzieci od agresji dorosłych?
• Jak nie pozwolić, by negatywne emocje przerodziły się w akty agresji?
• Jak poskromić agresywny charakter?
• Jak nie paść ofiarą emocjonalnych manipulatorów?
• Jak zmienić agresywne wzorce w społeczeństwie?
• Dlaczego agresja jest tak popularna?
• Jakie umiejętności warto ćwiczyć, by nie dać się ponieść agresywnym emocjom?
• Jak rozpoznać agresję u manipulatora?

Przemoc przybiera różne formy, ale w każdej z nich towarzyszy agresja. Niniejsza publikacja skupia się na agresji w komunikacji i jak się przed nią bronić. Zwraca uwagę, że każdy z nas pod wpływem negatywnych emocji może stać się agresorem i przestrzega jak panować nad emocjami, by o tego nie doszło. 

Spis treści:

1. Ja tylko klikam?... 3
2. Gotowi szkodzić... 9
3. Wszystko o twojej agresji... 14
4. Ukryta agresja... 19
5. Utrwalacze nienawiści... 22
6. Słowne judo... 26
7. Lajki i manipulacje... 31
8. Sztuka wpływania... 34

Świadek przemocy w sieci ma poczucie: ja tylko klikam. Nie czuje, że robi coś złego. Jest tylko pośrednikiem. Wojna toczy się o jego uwagę, a role sprawcy przemocy i świadka się zacierają. Rozmawiają ANNA SZUSTER-KOWALEWICZ, JULIA BARLIŃSKA i DOROTA KRZEMIONKA

DOROTA KRZEMIONKA: Z danych wynika, że ponad 50 proc. osób w wieku 12–16 lat miało kontakt z różnymi formami cyberprzemocy. Dlaczego sieć sprzyja takim zachowaniom?

ANNA SZUSTER-KOWALEWICZ: Badania pokazują, że kontakt z siecią oraz narzędziami elektronicznymi nasila pochopność i powierzchowność przetwarzania informacji, przerzutność uwagi i impulsywność zachowań. Mamy do czynienia z warunkami, które w myśl koncepcji Daniela Kahnemana aktywizują system pierwszy umysłu, czyli reakcje mimowolne, automatyczne. Na to nakłada się specyfika okresu adolescencji: młodzi ludzie mają ograniczone jeszcze kompetencje hamowania i odraczania impulsów, a także nierozwiniętą refleksyjność. A zarazem u wielu pojawia się lęk przed odłączeniem od sieci i obawa, że coś ich ominie. A każdy lajk jest wzmocnieniem i szybko tworzy się nawyk, który trudno zmienić.Czym różni się cyberprzemoc od przemocy offline?

JULIA BARLIŃSKA: Po pierwsze łatwością kopiowania, udostępniania. Kliknięcie i udostępnienie kompromitującego materiału niewiele kosztuje. Ze względu na tempo funkcjonowania online nie ma tu miejsca na deliberacje: czy kogoś nie skrzywdzę, jeśli to puszczę. Po drugie, kontakt jest zapośredniczony, brakuje dostępu do wielu elementów, również podprogowych,  które  odbieramy  w  kontakcie  twarzą  w  twarz.  Nie  działają  naturalne hamulce, młodym ludziom trudno więc poskromić naturalną impulsywność i skłonności do eksperymentowania z własną tożsamością, także poprzez zachowania przemocowe. 

Anna Szuster-Kowalewicz: Amerykański psycholog Daniel Goleman twierdzi, że narzędzia cyfrowe wprowadzają w błąd nasze obwody neuronalne. Nie widzimy twarzy drugiej osoby, trudno więc o empatię afektywną. Również empatia poznawcza, czyli mentalne przyjmowanie czyjejś perspektywy, jest w tych warunkach utrudniona. Odpowiada za nią system refleksyjny, a jego uruchomienie wymaga uwagi i motywacji. O to wszystko zaś trudno w sieci.

Julia Barlińska: Sprawca cyberprzemocy zaś czuje się bezkarny i bezpieczny, bo ma poczucie nieidentyfikalności. Wprawdzie fałszywe, bo dziś można namierzyć sprawcę, gdy przemoc przybiera skrajną formę. Ale sprawca nie myśli o tym w momencie klikania…