Psychologia nastolatka

Z publikacji dowiesz się:

• W jaki sposób pomóc nastolatkowi zrozumieć jego emocje? – praktyczne porady i opisy przypadków.
• Na co zwrócić uwagę we wspieraniu dziecka w rozwijaniu jego poczucia wartości? – wskazówki dla rodziców.
• Jaki jest wpływ oczekiwań rodziców względem dzieci na ich przyszłe życie? – o tym, w jaki sposób siła więzi z dzieckiem weryfikuje rodzicielskie priorytety i oczekiwania.
• Kiedy szukać pomocy specjalisty dla nastolatka? – o zdrowiu psychicznym i sygnałach alarmowych dla rodziców
• Jak wygląda nastoletnia miłość i jaki ma wpływ na dorosłe życie?
• Jakie są metody na radzenie sobie ze stresem dla nastolatków?
• Jak wspierać dziecko w budowaniu relacji z rówieśnikami? – jak pomóc dziecku w przechodzeniu etapu rozstania z przyjacielem?

Opracowanie stanowi poradnik, który pomoże odpowiedzieć na powyższe pytania, często pojawiające się wśród rodziców nastolatków, szukających wsparcia w codziennych zmaganiach wychowania dojrzewającego młodego człowieka.

Spis treści:

1. Nastolatek w stresie – 8 zadań domowych od psychologa - 5

2. Jak pracować z dzieckiem, które jest ofiarą bullyingu - 7

3. Jestem ważny, bo jestem – jak budować poczucie wartości u swojego dziecka? - 12

4. Z każdym dzieckiem wszystko jest OK- 16

5. Nastoletnia miłość – jak uczymy się kochać? - 19

6. Stres czy depresja? - 23

7. 5 sposobów na stres nastolatka – 25

8. Nastoletnie przyjaźnie – jak zaszczepić w dzieciach potrzebę budowania relacji? - 27

1. Jestem ważny, bo jestem.

Kształtowanie poczucia własnej wartości u dzieci jest nieraz dużym wyzwaniem dla rodziców – trudno bowiem wspierać je u własnego dziecka, gdy czujemy, że nam samym go brakuje. Zatem poszukiwania skutecznych strategii wzmacniania pewności siebie u dziecka warto rozpocząć od analizy własnej struktury poczucia wartości.

Poczucie własnej wartości jest postawą, a zatem można ją zmieniać i rozwijać całe życie. To wieloskładnikowy konstrukt. Aby wzmacniać tę postawę, należy zająć się składowymi, od których zależy. Tylko dzięki rozumieniu dynamiki ich wzajemnych powiązań można zwiększyć zdolność rozwijania u dzieci adekwatnego, stabilnego poczucia własnej wartości. W jego budowaniu częściej chodzi o akceptowanie własnej przeciętności niż o poszukiwanie wyjątkowości.

Na początku warto rozróżnić poczucie własnej wartości od wiary w siebie. Wiara w siebie i swoje możliwości jest składową poczucia wartości, ale zależy wyłącznie od świadomości własnych zasobów i umiejętności ich użycia. To oznacza, że dotyczy ona jedynie wycinka rzeczywistości człowieka. Według Jespera Juula wiara w siebie „(…) odnosi się do tego, co potrafię. Zależy od moich umiejętności, od tego, jak dobry jestem w różnych dziedzinach życia”. Ważne jest, by zrozumieć, że poczucie własnej wartości jest pojęciem szerszym niż wiara w siebie i choć ta wiara ma duże znaczenie dla jego kształtu, nie jest jedynym i wystarczającym czynnikiem. Koncentracja na samej wierze we własne możliwości bez innych składowych poczucia własnej wartości, takich jak: samoakceptacja, poczucie godności, szacunku i prawa do szczęścia, nie wystarczy, by dziecko mogło to poczucie rozwijać.